บทที่ 58 นี่มันอะไรกัน

“ทำไม? เจ้ายังห่วงซากมันอยู่อีกเรอะ! ได้! เช่นนั้นข้าจะให้เจ้าได้อยู่กับร่างไร้วิญญาณของมันไปแล้วกัน!”

“ไม่เจ้าค่ะ! ไม่”   หงหนิงเป็นคนขี้ขลาด  แค่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นเพียงศพก็ยังหวาดกลัว นางเกาะแขนของหานเหวินซิ่งแน่นไม่กล้ามองไปยังร่างนั้น มือใหญ่บีบคางของนางให้เชิดขึ้นพร้อมกับกดริมฝีปากทาบทับลงมา บ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ